Ir al contenido principal

Actividade 25: A Hidrosfera

A hidrosfera é a capa líquida da Terra. Ata fai pouco se consideraba que o auga era unha molécula moi escasa no universo é que o caso da Terra era excepcional, pero agora ...

1. Na hidrosfera o auga pode atoparse en varios estados, cales son e onde os atopamos?

A auga na natureza atópase nos seus tres estados: líquido fundamentalmente nos océanos, sólido (xeo nos glaciares, icebergs e  casquetes polares), así como neve (nas zonas frías) e vapor (invisible) no aire.

2. A auga "móvese" entre as distintas capas da Terra mediante o ciclo do auga. Que dúas forzas ou enerxías permiten este movemento? Explica brevemente en que consiste este ciclo.

A auga do planeta circula e cambia de estado de forma constante –entre sólido, líquido e  gaseoso– grazas á enerxía que provén do Sol e á forza da gravidade.

O ciclo da auga é impulsado pola enerxía solar. O sol quenta a superficie do océano e outras augas superficiais, o que  evapora a auga líquida e  sublima o xeo, converténdoo directamente de sólido a gas. Estes procesos impulsados polo sol moven a auga cara á atmosfera en forma de vapor de auga.

Co tempo, o vapor de auga na atmosfera condénsase en nubes e finalmente cae como precipitación, en forma de choiva ou neve. Cando a precipitación chega á superficie da terra, ten poucas opcións: pode  evaporarse de novo, fluír sobre a superficie ou  percolarse, filtrarse, no chan.

Nos ecosistemas terrestres —que se atopan sobre a terra— no seu estado natural, a choiva xeralmente golpea as follas e outras superficies das plantas antes de caer ao chan. Parte desa auga se  evapora rapidamente da superficie das plantas. A auga restante cae ao chan e, na maioría dos casos, é absorbida por leste.

En xeral, a auga móvese sobre a superficie da terra como  escurrimiento só cando o chan está saturado con auga, cando a choiva é moi forte ou cando a superficie non pode absorber moita auga. Unha superficie que non absorbe a auga podería ser a roca nun ecosistema natural ou o asfalto e o cemento nun ecosistema urbano ou suburbano.

A auga se  evapora da superficie do océano e forma nubes por condensación. A auga nas minchas cae como precipitación sobre a terra ou o mar. As nubes que se forman sobre o mar poden moverse cara á terra. Cando a auga cae sobre a terra, pode fluír sobre a súa superficie, infiltrarse —introducirse— no chan ou  percolarse a través del, movéndose cara abaixo ata converterse en auga subterránea. A auga subterránea nos niveis superiores pode fluír cara aos lagos, ríos ou océanos. A auga máis superficial pode ser absorbida polas plantas e pode volver á atmosfera mediante a  transpiración das follas. A auga de desxeo e a  sublimación da neve e o xeo son outros procesos que contribúen ao ciclo da auga.

A auga nos niveis superiores do chan pode ser absorbida polas raíces das plantas. Estas usan unha parte da auga para o seu propio metabolismo e a auga que se atopa os seus tecidos pode pasar ao corpo dos animais cando estes cómense ás plantas. Con todo, a maior parte da auga que entra no corpo dunha planta pérdese cara á atmosfera mediante un proceso chamado  transpiración. Na  transpiración, a auga entra a través das raíces, viaxa cara arriba por tubos vasculares formados por células mortas e se  evapora a través de poros chamados  estomas, que se atopan nas follas.

3.Define: escorrentía, evapotranspiración, precipitación, infiltración.

  • Escorrentía: A  escorrentía é un proceso físico que consiste no  escurrimiento da auga de choiva pola rede de drenaxe ata alcanzar a rede fluvial. A  escorrentía é un dos procesos básicos que se inclúe no ciclo da auga.
  • Evapotraspiración: defínese como a perda de humidade dunha superficie por evaporación directa xunto coa perda de auga por  transpiración da vexetación. Exprésase en milímetros por unidade de tempo.
  • Precipitación: A precipitación é a caída de auga desde a atmosfera cara á superficie terrestre. A precipitación forma parte do ciclo da auga que mantén o equilibrio e sustento de todos os ecosistemas.A precipitación xérase pola condensación de auga, ou sexa, a acumulación de auga na atmosfera creando nubes. A auga que se acumula na atmosfera xeralmente atópase en estado  gaseoso. Cando existe unha cantidade considerable de auga gasosa dentro das nubes a auga pasa do estado  gaseoso ao líquido ou ao sólido.
  • Infiltración:A infiltración é o proceso polo cal a auga na superficie da terra entra no chan. A taxa de infiltración, na ciencia do chan, é unha medida da taxa á cal o chan é capaz de absorber a precipitación ou a irrigación. Mídese en polgadas por hora ou milímetros por hora.

4. Por que hai augas doces e augas salgadas? 

Auga dulce: Toda auga doce procede en orixe da precipitación de vapor de auga atmosférica que, ou ben chega directamente aos lagos, os ríos e as augas subterráneas, ou ben o fai polo derretimento da neve ou do xeo.

Auga Salgada: O sal do océano procede das rocas que se atopan sobre a terra. Así é como se orixina:
A choiva que cae sobre a terra contén dióxido de carbono disolto que se atopa no aire. Isto causa que a auga de choiva sexa un pouco máis aceda debido ao ácido carbónico (o cal se forma da mestura do dióxido de carbono e a auga). A choiva ao caer erosiona as rocas, o ácido disólvese sobre estas e posteriormente convértese en ións. Estes ións deposítanse nos arroios e ríos chegando finalmente aos océanos. Moitos dos ións disoltos son aproveitados polos organismos que viven nos océanos e son removidos da auga. Outros destes ións permanecen por longos períodos de tempo causando que as concentracións se vaian incrementando co tempo.
Os dous ións que se atopan máis  comunmente nos océanos son o  cloruro e o sodio. Estes compoñentes representan un 90% de todos os ións disoltos no mar. Á mantenta, a concentración de sal nos océanos (salinidade) é preto de 35 partes por milleiro. Explicándoo doutra maneira, preto de 35 de cada 1,000 (3.5%) de volume da auga do mar, provén de sales disoltos.
 



Comentarios

Entradas populares de este blog

Actividade 54: A Información Xenética

Iniciamos con esta entrada unha nova unidade do curso:  Os xenes, a información xenética e a biotecnoloxía. Neste caso cambiaremos a metodoloxía. Ide a páxina TEXTOS do blog da materia, buscade o texto A INFORMACIÓN XENÉTICA. Veredes que, en realidade son catro textos. Empezade polo primeiro: Reprodución asexual e sexual. Hai que leelo e contestar no voso blog como unha entrada.  Repetiredes o procedemento anterior cos outros tres textos   creando sendas entradas. Contesta: 1- Con respecto ao cariotipo, cal é o sexo desa persoa? Por que? O sexo da peroa é masculino  porque presenta XY. 2- Observas algunha alteración no cariotipo? Busca en internet unha enfermidade relacionada cos cromosomas.  Síndrome  Cri  du Chat ( deleción parcial ou total do brazo curto do cromosoma 5). 3- Xa sabes que nas nosas células temos 46 cromosomas. Hai algunha célula que non o cumpre? Razoa a resposta. Case todas as células do seu corpo teñen 46 cromosomas. Hai dous tipos de células que son diferentes. Est

Actividade 57: Biotecnoloxía (Segunda Parte)

1. Define organismo  tranxénico. Un organismo «transxénico» é, por definición, un organismo portador dun material xenético  heterólogo, un fragmento de ADN que non é propio do seu xenoma, ao que denominamos « transgén». Por iso, os organismos, bacterias, plantas e animais que incorporan no seu xenoma un ADN foráneo chamámolos “transxénicos”. Aínda que foi nos anos 70 cando se crearon por vez primeira os primeiros organismos “transxénicos”, ao confirmarse que era posible transferir xenes entre bacterias distintas mediante transformación e enxeñería xenética, en realidade, o termo “transxénico” non aparece na literatura científica ata 1982, pouco despois de que se publicarán algúns dos primeiros ratos transxénicos, nos que, por exemplo, un  transgén co xene da hormona do crecemento provocaba un aumento considerable de tamaño nos ratos que o recibían, o cal  catapultó o lanzamento da biotecnoloxía animal. A primeira planta transxénica foi descrita un ano máis tarde, en 1983, e tratouse du

Actividade 40: O Proceso Da Hominización

Se estades facendo a infografía ou o mapa de conceptos (depende do enfoque que empreguedes) da evolución humana é evidente as moitas especies e xéneros que constitúen o "noso árbore xenealóxico". Pero dentro desa variedade podemos observar como o proceso evolutivo seguíu unhas tendencias determinadas que, ao longo do tempo, nos foron afastando das características dos primates como, por exemplo, o andar bípedo ou o aumento do cráneo. Nesta entrada tes que ampliar cales foron ditas tendencias evolutivas. PRIMEIROS HOMÍNIDOS: Entre 4-6 millóns de anos se recoñecen en África uns fósiles que poden ser a base dos homínidos. Viven en zonas arboladas comendo follas e froitas. O bipedismo pode que surxira como adaptación para levar obxectos e para alimentarse. Nos australoitecus os brazos se acurtan, a columna e as pernas se verticalizan, a cadeira se ensancha. O cráneo crece en altura e a cara se reduce. XÉNERO HOMO: A creación de instrumentos provoca o surximento de especies difer