Actividade 26: A Xeosfera

Rematamos a Unidade 2 estudando a Xeosfera. Xa vimos anteriormente cun certo detalle a súa subcapa máis superficial, a Litosfera, pero agora imos, "literalmente" a profundizar cara ao centro da Terra.

1.Cal é a nosa maior fonte de información para estudar o interior da Xeosfera? Que son as descontinuidades?

O método  sísmico é un dos principais métodos de estudo indirecto que nos permite coñecer como é o interior terrestre. Está baseado no estudo das ondas  sísmicas producidas en terremotos ou por explosións controladas.

As ondas  sísmicas prodúcense nun punto chamado  hipocentro e desprázanse a través dos materiais que forman a Terra. Cando as ondas chegan á superficie terrestre (epicentro) propáganse en forma  concéntrica. A medida que se afastan do  hipocentro, as ondas  sísmicas se  atenúan. Analizando a velocidade e traxectoria das ondas podemos coñecer a composición química, estado físico e estrutura dos materiais que compoñen as partes internas do noso planeta.

Distínguense varios tipos de ondas  sísmicas:

• Ondas  P ou primarias. Son as ondas máis rápidas, as primeiras en ser recibidas polos  sismógrafos. As partículas vibran na mesma dirección que a de propagación das ondas  sísmicas. Transmítense a través dos medios sólidos e líquidos, aínda que son máis rápidas nos materiais sólidos. 
• Ondas  S ou secundarias. Son máis lentas que as ondas  P. As partículas vibran en dirección perpendicular á de propagación das ondas. Só se transmiten a través dos medios sólidos.
• Ondas  L e  R. Aparecen cando as ondas  P e  S chegan á superficie terrestre. Son as máis lentas, as últimas en ser rexistradas polos  sismógrafos. Son as ondas máis destrutoras, xa que teñen maior lonxitude de onda. Como son superficiais, non achegan información sobre o terremoto.

 

As descontinuidades  sísmicas son as zonas nas que se producen cambios bruscos na velocidade das ondas  P e S.

Cando se calculou a densidade da Terra, observouse que os resultados demostraban que a densidade media da Terra era moi superior á densidade das rocas que se atopan na superficie, polo que quedou claro que a Terra non era homoxénea, e que no interior, a densidade dos materiais tiña que ser moi superior. Ademais, se a Terra fose homoxénea, as ondas  sísmicas desprazaríanse en liña recta sen cambiar de traxectoria por non ter que cambiar de medio.

Así, demostrouse que a Terra é heteroxénea e está formada por unhas capas  concéntricas con distintas propiedades.

As principais descontinuidades do interior da Terra son as seguintes:

• Descontinuidade de  Mohorovicic
• Descontinuidade de  Gutenberg
• Descontinuidade de  Wiechert- Lehmann-  Jeffrys ou descontinuidade de  Lehmann

Hai que sinalar tamén que existe outra descontinuidade, entre 100 e 250 km de profundidade, na que se atopa unha zona de baixa velocidade para as ondas  sísmicas, importante para os movementos tectónicos.

2. A capa  máis interna dá  Xeosfera  é,  dependendo dá clasificación usada,  é ou Núcleo  ou  Endosfera. Indica como  é ou  seu estado e composición química?.Ocupa ou centro dá Terra.  As rocas que ou  constitúen fundamentalmente son de  ferro e níquel. A temperatura #podar  chegar  preto  duns cinco mil  graos centígrados.  Atópase  xusto  debaixo  do manto ata ou centro dá Terra (aproximadamente a 6.370 km). Nesta capa vos  materiais  atópanse en estado líquido e sólido,  dividindo  ao núcleo  na zona externa e a interna, respectivamente. Ou núcleo interno, a pesar de estar a  maior  profundidade e temperatura,  tamén  hai  moita presión, ou que   solidifica vos  materiais. Non núcleo externo, vos  movementos de  fluídos de  minerais  baseados en  ferro serían vos causantes dá  indución e  mantemento  do campo magnético terrestre.

3. O Núcleo  é, en gran parte, ou responsable de que ou  noso planeta  teña un campo  mágnético. Que  é ou campo magnético? cal  é a  sua importancia? que relación ten  có Núcleo?

Un campo magnético é unha idea que usamos como ferramenta para describir como se distribúe unha forza magnética no espazo ao redor e dentro de algo magnético.

Cando falamos da forza debida a un imán (ou calquera forza, para o caso), esta ten que actuar sobre algo. Estritamente falando, un campo vectorial de forzas dinos a magnitude e a dirección da forza que actúa sobre unha partícula de proba en calquera punto.

Para a forza eléctrica, a partícula de proba que usamos é o electrón. Resulta que non hai unha partícula equivalente para a forza magnética. Ao tal partícula chamámola  monopolo magnético. Ata onde sabemos, os  monopolos magnéticos non existen; todas as fontes de campo magnético son  dipolares por natureza.

A maioría de nós estamos familiarizados con obxectos magnéticos cotiáns e recoñecemos que poden existir forzas entre eles. Comprendemos que os imáns teñen dous polos e que dependendo da súa orientación atráense (polos opostos) ou se repelen (polos iguais), e sabemos que existe unha rexión ao redor deles onde isto sucede. O campo magnético describe esta rexión.

 Este campo magnético é invisible pero é vital para a vida na superficie da Terra: protexe ao planeta do daniño vento solar e os raios cósmicos do sol.Dada a importancia do campo magnético, os científicos estiveron tratando de descubrir como cambiou o campo ao longo da historia da Terra. Ese coñecemento pode proporcionar pistas para comprender a evolución futura da Terra, así como a evolución doutros planetas no sistema solar.

 O campo magnético esténdese desde o interior da Terra cara ao espazo, onde se atopa co vento solar, a corrente de partículas cargadas que emanan do Sol.Coma se tratásese dun imán no centro do planeta, o campo magnético é xerado por correntes eléctricas que resultan do movemento de correntes de  convección do ferro fundido no núcleo externo da Terra.

4. Continuando cara  ao exterior dá Terra a  seguinte capa  é ou Manto  ou  Mesosfera. Indica como  é ou  seu estado e composición química?

A  mesosfera atópase entre a  termosfera e a  estratosfera. " Meso" significa medio, e esta é a capa máis alta da atmosfera na que os gases están todos mesturados no canto de estar  estratificados pola súa masa.A  mesosfera ten 35 quilómetros de espesor. O aire segue sendo delgado, polo que non sería capaz de respirar na  mesosfera. Pero hai máis gas nesta capa que na  termosfera.

Temperatura:A temperatura da  mesosfera vólvese máis fría a medida que aumenta a distancia desde a terra, é dicir, a medida que aumenta a altitude. Nalgúns puntos máis cálidos, a súa temperatura pode alcanzar os -5 graos  Celsius, pero noutras altitudes a temperatura pode descender ata -140 graos  Celsius.

 Composición química: Os gases da  mesosfera son de baixa densidade; están compostos por osíxeno, dióxido de carbono e nitróxeno en case a mesma proporción que os gases da  troposfera. As principais diferenzas entre a composición de ambas as capas son: o aire menos denso da  mesosfera, o seu pouco nivel de vapor de auga e a súa maior porcentaxe de ozono.