Actividade 50: Os Trastornos Mentais

 As enfermidades mentais afectan aos procesos afectivos e cognitivos, ao comportamento, ao estado anímico e ao propio pensamento. Na sociedade actúal, co seu ritmo frenético, algúns deses transtornos adquiren unha gran importancia como no caso das ansiedades (como as fobias), nas alteracións das condutas alimentarias (por exemplo, a anorexía), nos transtornos de estado de ánimo (como as depresións) e moitos outros.

Tes que escoller tres enfermidades mentais de distinta índole. De cada unha describe:

- Tipo ou categoría do transtorno.

- Descrición do transtorno.

- Incidencia na poboación (preferiblemente no caso de España).

• Trastorno de Alimentación: Bulimia Nerviosa:  A bulimia nerviosa, comunmente denominada bulimia, é un trastorno alimentario grave e potencialmente fatal. É posible que as persoas con bulimia teñan en segredo episodios de  atracones, é dicir, que coman grandes cantidades de alimentos e perdan o control da súa alimentación, e logo vomiten, para tratar de desfacerse das calorías adicionais de forma non saudable.Para desfacerse das calorías e evitar aumentar de peso, as persoas con bulimia poden usar distintos métodos. Por exemplo, poden inducirse o vómito con regularidade ou usar  laxantes de maneira inapropiada, suplementos para baixar de peso, diuréticos ou  enemas despois do  atracón. Ou poden usar outras maneiras de desfacerse das calorías e evitar aumentar de peso, como xaxuar, adoptar unha dieta estrita ou facer exercicio de forma excesiva.Esta estatística mostra a evolución anual do número de casos de anorexia nerviosa ou bulimia rexistrados en España de 2011 a 2019. No ano 2019, rexistráronse aproximadamente 65.200 casos en España.

•  Trastorno Emocional: O trastorno bipolar: é unha afección do estado de ánimo que pode provocar cambios de ánimo intensos: En ocasións pode sentirse extremadamente "animado", eufórico, irritable ou con enerxía. Isto coñécese como episodio maníaco.Outras veces pode sentirse deprimido, triste, indiferente ou  desesperanzado. A isto chámaselle episodio depresivo.Pode ter síntomas maníacos e depresivos á vez, tamén coñecido como episodio mixto.Xunto cos cambios de ánimo, o trastorno bipolar provoca cambios no comportamento, os niveis de enerxía e os niveis de actividade. O trastorno bipolar adoitaba ter outros nomes, como depresión maníaca e trastorno  maniacodepresivo. Hai tres tipos principais de trastorno bipolar.

1. O trastorno bipolar I :inclúe episodios maníacos que duran polo menos 7 días ou síntomas maníacos tan graves que necesita atención hospitalaria inmediata. Os episodios depresivos tamén son frecuentes. Adoitan durar polo menos dúas semanas. Este tipo de trastorno bipolar tamén pode implicar episodios mixtos
2. O trastorno bipolar II:defínese por episodios depresivos, pero en lugar de graves episodios maníacos, preséntanse episodios  hipomaníacos. A  hipomanía é unha versión menos grave da teima
3. O trastorno  ciclotímico ou ciclotimia:tamén presenta síntomas  hipomaníacos e depresivos, pero non son tan intensos ou duradeiros como os episodios  hipomaníacos ou depresivos. Os síntomas adoitan durar polo menos dous anos en adultos e un ano en nenos e adolescentes.

O trastorno bipolar afecta ao 2% da poboación en España e o seu diagnóstico pódese demorar ata 10 anos, segundo explicaron expertos que participarán en Madrid nun simposio internacional que abordará esta patoloxía, organizado pola Fundación Areces.O trastorno bipolar é unha enfermidade mental grave, considerada a sexta causa de discapacidade no mundo. Concretamente en España padécena máis de 1 millón de persoas e, a pesar das múltiples campañas de sensibilización, segue sendo unha patoloxía descoñecida asociada a un alto impacto e estigma social.

• Trastorno psicótico: Esquizofrenia. A esquizofrenia é unha enfermidade cerebral grave. As persoas que a padecen poden escoitar voces que non están alí. Eles poden pensar que outras persoas queren facerlles dano. Ás veces non ten sentido cando falan. Este trastorno fai que sexa difícil para eles manter un traballo ou coidar de si mesmos. Os síntomas da esquizofrenia adoitan comezar entre os 16 e 30 anos. Os homes a miúdo desenvolven síntomas a unha idade máis temperá que as mulleres. Polo xeral non se desenvolve despois dos 45 anos. Hai tres tipos de síntomas:

Síntomas  psicóticos:distorsionan o pensamento dunha persoa. Estes inclúen alucinacións (ver ou escoitar cousas que non existen), delirios (crenzas que non son certas), dificultade para organizar pensamentos e movementos estraños
Síntomas "negativos":fan que sexa difícil mostrar as emocións e ter unha conduta normal. Unha persoa pode parecer deprimida e  retraída.
Síntomas cognitivos: afectan o proceso de pensamento. Estes inclúen problemas para usar información, a toma de decisións, e prestar atención.
Non se coñece a causa da esquizofrenia. Os seus xenes, o medio ambiente e a química do cerebro poden ter un rol. Non hai cura. Os medicamentos poden axudar a controlar moitos dos síntomas. É posible que deba probar diferentes medicamentos para ver cal funciona mellor. Deben permanecer en tratamento durante o tempo que o seu médico recoméndao. Os tratamentos adicionais poden axudarlle día a día a lidar coa enfermidade. Estes inclúen a terapia, educación familiar, a rehabilitación e a capacitación profesional.En España hai unhas 600.000 persoas con criterios diagnósticos de esquizofrenia ou trastornos asociados, o que representa entre un 0,8 e un 1,3% da poboación. Facilitar ao paciente un proxecto de vida e a máxima funcionalidade posible é fundamental para un adecuado control da esquizofrenia. A esquizofrenia afecta aproximadamente ao 1 por cento da poboación adulta de Europa e Estados Unidos, o que supón uns que 4,4 millóns de pacientes diagnosticados dos cales 400.000 son españois, segundo os datos do Centro de Investigación Biomédica en Rede de Saúde Mental ( Cibersam).