A mediciña naceu ligada aos poderes da natureza e sobrenaturais, ao temperamento cambiante dos deuses e dos espíritos malignos. Ides a indagar sobre isto, sobre chamáns, bruxos e bruxas, druidas ...
Buscade información e preparade un pequeno informe (entre 10 e 20 liñas) que colgareides como entrada no blog sobre aquelas persoas que xurdiron en todalas sociedades antigas e que, utilizando os seus supostos poderes máxicos, acadaron un importante posto nestas sociedades.O concepto de mediciña nos pobos primitivos, estaba basada nunha concepcion máxico relixiosa. Todo aquilo que alteraba a saúde estaba considerado coma un castigo dos deuses, polo cal a función de curar era asignada a aqueles que tiveran poderes especiais de comunicación coas divinidades.
Nos pobos de Medio Oriente e Mesoopotamia asiática a función de curar estaba a cargo dos sacerdotes. Existen papiros nos que se encontran información sobre signos de dolencia e indicacións terapéuticas basadas en fórmulas máxicas e tamén hai descripcións de plantas con efectos curativos
Os chinos utilizaron herbas medicinais, parcticaron ciruxías e acupuntura, tamén relacionaron a existencia de ratas coa existencia de pestes.
Na India se desenvolveron prácticas hixiénicas e de ciruxías.
Comeza a partir de aquí unha pelea entre o coñecemento racional de enfermidades e procesos fisiolóxicos e de ideas máxico-relixiosas.
En Grecia Hipócrates, coñecido coma o pai da mediciña, desechou as prácticas máxicas. Con el surxe o concepto de síntoma de enfermidade. Tamén aparecen as historias clínicas, os exames físicos e se considera ao enfermo dentro dun contexto social.
En Roma os primeiros médicos eran esclavos con escasos coñecementos. A chegada de médicos impulsou o desenvolvemento da hixiene. Tamén desecaron pantanos, enterraron cadáveres fóra das ciudades, construiron acueductos que poveían auga potable e apareceron as cloacass e os baños públicos e desenvolveron hospitales militares xon prácticas quirúrxicas.
Este período, a Idade Media, se caracterizou por un retroceso cultural e científico. A visión cristiana considerada que a enfermidade era un camiño de purrificación da alma e para ela o mellor era a resignación e a oración. Tamén aparecen os hospitales coma mostra de caridad critiana para o cuidado dos enfermos. Co renacemento se desenvolveu a actividade médica independientemente da Igrexa. Os árabes produxiron textos de mediciña que foron traducidos ao latín. No mundo árabe, as escolas de mediciña funcionaban xunto ás mezquitas, se desenvolveron hopitales especializados e tamén se promulgaban medidas hixiénicas e dietéticass e si estas faltaban se indicaban fármacos e ciruxías.
Esta época, Renacemento, se basa nos avances na anatomía e na fisioloxía. A mediciña se independiza da Igraxa e oa médicos de asocian en corporaciones. Se trata dunha época de grandes epidemias e nace así a idea de contaxio.
Se destacan no siglo XVII Edwar Jenner, creando a primeira vacuna ante unha epidemia de viruela e William Harvey que describe a circulación sanguínea. Tamén se descubre a célula en base da invención dos microscopio. En 1713 Bernandino Rammazzini analizou os efectos dañinos de distintos traballos ¡, propoñendo medidas para evtalos, por iso se lle considera o pai da mediciña laboral.
Siglo XIX. Os adelantos máis importantes foron en microbioloxía con Louis Pasteur y el descubrimiento dos microorganismos como cusantes de enfermidades . A parecen os conceptos de asepcia e antisepcia, se desenvolveu instrumental médico, aparecen as vacunas coma medida preventiva e se consideran aos multifactores causantes da enfermidade.
Comentarios
Publicar un comentario